Πέρλα: (Μούμπλε, μούμπλε. Μούμπλε, μούμπλε, μούμπλε)

Οθέλος: Τι μουρμουρίζεις τόση ώρα;

Πέρλα: Υπολογίζω. Πως θα πρέπει να πηδήξω για να προσγειωθώ ανάμεσα στα περιστέρια. Μακελειό θα γίνει.

Οθέλος: Θα ρθω κι εγώ.

Πέρλα: Ξέχνα το. Είσαι αργός και ανισόρροπος. Θα μου χαλάσεις το κυνήγι.

Οθέλος: Γιατί το λες αυτό! Πέρισυ είχα πιάσει μια χρυσόμυγα!

Πέρλα: Δεν τα λες όλα.

Οθέλος: Τι δε λέω;

Πέρλα: Η χρυσόμυγα ήταν ανάποδα.

Οθέλος: Ότι και να λες, εγώ θα έρθω μαζί. Και το πρώτο περιστέρι που θα πιάσω θα το φέρω στη μαμά μας! Θα μοιραστώ τη λεία μου μαζί της.

Πέρλα: Οθέλο, δε θέλω να στο χαλάσω αλλά η χούμαν είναι βετζετέριαν. Έτσι και της φέρεις το σκοτωμένο περιστέρι θα τρως μπρόκολο για το υπόλοιπο των εφτά ζωών σου. Σόρρυ μπρο, έξι. Τη μια θα τη χάσεις γιατί θα σκάσεις σαν καρπούζι έτσι και πηδήξεις.

Οθέλος: Τι σημαίνει βετζετέριαν;

Πέρλα: Χορτοφάγος.

Οθέλος: Η ΜΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΧΟΡΤΟΦΑΓΟΣ;;;

Πέρλα: Ναι. Πάσχει από σοβαρή διαταραχή προσωπικότητας. Νομίζει πως είναι αγελάδα, δεν εξηγείται αλλιώς.

Οθέλος: Πέρλα πρέπει να τη βοηθήσουμε, θα αρρωστήσει, θα τη χάσουμε!!

Πέρλα: Αδιαφορώ. Στο σπίτι υπάρχει άλλος ένας χούμαν, έτσι και ψοφήσει η θηλυκιά, θα με ταΐζει αυτός. Κάνε στην άκρη τώρα γιατί θα πηδήξω. Σι γιου λέιτερ αλιγκέιτορ.